Haar leerkracht weet niet meer hoe met haar om te gaan.
Ze doet voor de tweede keer groep drie en de resultaten zijn wederom niet spectaculair. Daarnaast ziet het team gedrag op het plein wat opvalt. Ze rent door het spel van anderen heen en ze houdt hiermee niet op als andere kinderen boos worden. Zij doet wat zij wil en is niet zomaar van haar pad te brengen.
Dit alles heb ik ook gezien tijdens de observatie op school. Je zou zomaar kunnen denken dat speciaal onderwijs voor haar een optie is.
Zeker níet hoogbegaafd?
Nu zitten we samen met het playmobil te spelen. Zij weet de reden dat ze bij mij is en ik ga het gesprek met haar aan.
Ik ben zo benieuwd wat er voor zorgt dat zij dit gedrag laat zien.
Dat blijkt nogal logisch te zijn:
“Ik heb in groep twee besloten om een klein meisje te blijven. Als ik mij als baby gedraag hoef ik minder te doen. Ik maak nu overal maar een spelletje van, het is allemaal zo saai. Laten zien wat je kan betekent nog meer werk.”
Ik ben blij met haar verhaal, want zonder haar verhaal blijven we steeds de verkeerde conclusies trekken!
