Hoe het perfect willen doen belemmerend werkt
BAM, ik heb een puber in huis en ik vraag mij werkelijk af wie nu wie ‘opvoedt’.
Opvoeden is niet het juiste woord: ze weet prima haar weg te vinden en mij heeft ze wat dat betreft niet zo nodig. Allemaal prima en dik in orde.
Perfectionistisch?
Het schijnt dat ik nogal perfectionistisch ingesteld ben. Ik zie dat niet zo. Zo netjes ben ik niet: chaotisch, slordig en gemakzuchtig zijn wat mij betreft de juiste woorden die bij mij passen.
Dat wil ik graag veranderen en daar doe ik dan ook enorm mijn best voor. Ik zie dat ik daarin vaak tekortschiet en ben dan ook de eerste die dat zal toegeven.
Goed doen en fouten maken
Ook in mijn ‘opvoeding’ wil ik het graag goed doen. Ik weet uit allerlei bronnen wat mij, maar vooral mijn kinderen te wachten staat als ik mij niet juist gedraag. Ik zie echt mijn tekortkomingen en ik zet mij dan ook in om de schade te beperken. Ik ben voor ontwikkeling en ik ben dan ook de eerste die toegeeft dat ik in ontwikkeling ben. Dat daar fouten bij horen, is wat mij betreft logisch. En ja, fouten maken hoort erbij en betekent niet dat je zelf fout bent.
Mijn kinderen horen mij dat echt wel zeggen. Als je fouten maakt, kan je die toegeven en je excuses aanbieden als het een ander pijn heeft gedaan. Ik ben dan ook de eerste in mijn gezin die dat doet. Echt, ik weet wat er in de boeken staat en ik ben de eerste om toe te geven dat ik daar nog veel van kan leren. Er valt nog van alles in de praktijk te brengen.
Goed voorbeeld doet goed volgen?
Ik heb vaak gelezen dat ik als ouder een voorbeeldfunctie heb en die neem ik uiterst serieus. In mijn beleving laat ik dagelijks in mijn gedrag zien dat vallen en opstaan erbij hoort. Alleen nu komt mijn punt: ik zie alle voorbeelden die ik afgeef niet terug bij manlief en kinderen. Geen gesorry, geen open houding wat betreft fouten maken, niet veranderen als je weet dat het anders kan.
Verbluft
Ik laat dit mijn oudste weten en sta verbluft door haar reactie:
“Denk je nu echt dat wij dat allemaal gaan doen? Bij een moeder die zo perfect wil leven? Hoe dan ook, aan jou kunnen wij toch niet tippen…” Andere dochter doet er nog een schepje bovenop: “Helemaal mee eens. Als jij nu eens fouten zou maken en dan je mond zou houden?”
Bij deze!
